Feed items

Czy powinniśmy przestrzegać 10 Przykazań, jeżeli stanowią one część Starego Przymierza?

aviyah2008, ndz., 03/08/2009 - 22:41

Oceń:

Your rating: Brak Ocena: 4.2 (10 votes)

9. Dlaczego Zakon zawiera tyle szczegółowych i zawiłych przepisów i jak je rozumieć z świetle Nowego Przymierza?

aviyah2008, wt., 03/03/2009 - 18:17

Tora, czyli zbiór przepisów Starego Przymierza, stosuje podział praw dotyczących poszczególnych osób, a również miejsc których one dotyczą. Wiele bowiem przepisów Prawa ma zastosowanie w odniesieniu do ziemi izraelskiej lub świątyni.

Ogólnie można je podzielić następująco:

1. Uniwersalne prawa moralne, które zawierają podstawowe zasady dotyczące moralności w aspekcie osobistym i społecznym – dotyczą one różnych ludzi, niektóre dotyczą mężczyzn, inne kobiet lub też dzieci. Jako, że Bóg nie zmienia swoich zasad moralnych (Ps. 102:28) należy się spodziewać, że i w naszych czasach są one aktualne.

Przykłady: 2 Mojż. 20:2-17, 3 Mojż. 18:22-23, 3 Mojż. 19:14.

2. Prawa dotyczące świątynnego systemu ofiarniczego, które zastąpiła ofiara i kapłaństwo Jezusa. Z uwagi na to przybierają one zupełnie inny, ale bardzo ważny wymiar. Przykładowo: świątynią jest teraz nasze ciało (1 Kor. 6:19), ofiary dziękczynne są zastąpione dziękczynieniem w modlitwach. Ma to odbicie w świątyni niebiańskiej (Obj. 8:3) w którą każdy z nas się buduje (1 Pi. 2:5).

Będąca cieniem rzeczy przyszłych świątynia w Jeruzalem, obrazowała to wszystko. Warto więc przyjrzeć się dokładnie i przeanalizować szczegóły tej służby świątynnej. Trudno właściwie pielęgnować i sprawować służbę związaną ze świątynią naszego ciała, jeżeli nie zna się praw rządzących literalną świątynią. Jak rozumieć słowa Apostoła Piotra: „Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym …” (1 Pi. 2:9), jeżeli nie wiemy na czym tak naprawdę polegała służba kapłańska? Dlatego zachęcam do przeczytania dalszych rozdziałów, w których ta tematyka zostanie przybliżona. Czytaj dalej

Purim

aviyah2008, czw., 02/26/2009 - 00:52

Zasadność obchodzenia Święta Purim wynika z Księgi Estery 9:26-29. Nie jest ono nakazane osobiście przez Boga, jak miało to miejsce ze wszystkimi wcześniej omówionymi świętami, jednak natchnione Pismo Święte mówi:

„Żydzi zobowiązali się i przyjęli to zarówno na siebie, jak i na swoje potomstwo i na tych wszystkich, którzy by się do nich przyłączyli, jako zwyczaj, którego się nie przekracza, że będą rokrocznie święcić te dwa dni zgodnie z przepisami i w oznaczonym czasie. A te dni mają być wspominane i obchodzone jako święta po wszystkie pokolenia, we wszystkich rodzinach, we wszystkich prowincjach i we wszystkich miastach. A te Święta "Purim" nie mają zaniknąć wśród Żydów i pamięć o nich nie ma ustać u ich potomstwa. A królowa Estera, córka Abichaila, i Żyd Mordochaj napisali z całym naciskiem, że ten drugi list dotyczący Święta Purim stanowczo obowiązuje" (Estery 9:26-29).

Święto Purim przypada 14 dnia miesiąca Adar (luty/marzec). ‘Purim’ to liczba mnoga słowa ‘Pur’, oznaczającego ‘los’ (w kontekście losowania, ciągnięcia losu). 'Purim' (liczba mnoga od 'pur') dosłownie znaczy 'losy'. Wbrew pozorom, nie jest to słowo hebrajskie ale pochodzi z j. perskiego. Nazwa święta nawiązuje do faktu, iż za pomocą rzuconego losu ustalono datę zagłady narodu żydowskiego (Estery 3:7, 12-13). Sytuacja ta miała miejsce za panowania króla perskiego Achaszwerosza (Kserksesa) (356 r. p.n.e), który za namową Hamana wydał dekret w sprawie eksterminacji Żydów.

Uknuty spisek Hamana zostaje udaremniony poprzez interwencję Estery, która za sprawą Boskiej opatrzności wcześniej została wybrana żoną Acharszwerosza, a zatem i królową. Dzięki temu, choć z narażeniem własnego życia (Estery 4:10-11), może ona wstawić się u króla za swoim ludem (Estery 7:3-4), błagając o jego ocalenie (Estery 8:3-6).Czytaj dalej

8. Zakon Niewoli i Zakon Wolności

aviyah2008, wt., 02/24/2009 - 02:45

„Chrystus wyzwolił nas, abyśmy w tej wolności żyli. Stójcie więc niezachwianie i nie poddawajcie się znowu pod jarzmo niewoli. Oto ja, Paweł, powiadam wam: Jeśli się dacie obrzezać, Chrystus wam nic nie pomoże. A oświadczam raz jeszcze każdemu człowiekowi, który daje się obrzezać, że powinien cały zakon wypełnić. Odłączyliście się od Chrystusa wy, którzy w zakonie szukacie usprawiedliwienia; wypadliście z łaski” (Gal. 5:1-4, BW*).

W powyższym fragmencie apostoł Paweł zestawia wolność, jaką uzyskaliśmy przez Mesjasza, z jarzmem niewoli Zakonu. Jak więc pogodzić wnioski wypływające z poprzednich rozdziałów (5., 6., 7.), że Prawo Starego Przymierza nie straciło swej ważności, z faktem jego przeciwstawienia Zakonowi Wolności:

„Ktokolwiek bowiem zachowa cały zakon, a uchybi w jednym, stanie się winnym wszystkiego. Bo Ten, który powiedział: Nie cudzołóż, powiedział też: Nie zabijaj; jeżeli więc nie cudzołożysz, ale zabijasz, jesteś przestępcą zakonu. Tak mówcie i czyńcie, jak ci, którzy mają być sądzeni przez zakon wolności. Nad tym, który nie okazał miłosierdzia, odbywa się sąd bez miłosierdzia, miłosierdzie góruje nad sądem” (Jak. 2:10-13, BW).Czytaj dalej