„Słońce przemieni się w ciemność, a księżyc w krew, zanim przyjdzie ów wielki, straszny dzień Pana. Wszakże każdy, kto będzie wzywał imienia Pana, będzie wybawiony; gdyż na górze Syjon i w Jeruzalemie będzie wybawienie - jak rzekł Pan - a wśród pozostałych przy życiu będą ci, których powoła Pan” (Joela 3:4-5, BW*).

Zazwyczaj cytuje się tylko słowa:

„Każdy, kto będzie wzywał imienia Pana, będzie wybawiony”.

Jak widać z kontekstu całego wersetu, nie jest to jedyny warunek zbawienia, bowiem dalej jest napisane: „gdyż na górze Syjon i w Jeruzalemie będzie wybawienie”.

Co to oznacza z praktyce? Czy jest to przenośnia, czy też rzeczywiście trzeba udać się do Jeruzalem, aby zostać ocalonym?

„I rzekł do niego: Pobiegnij i powiedz owemu młodzieńcowi tak: Miastem otwartym będzie Jeruzalem, bo mnóstwo w nim ludzi i bydła! I Ja - mówi Pan - będę jego murem ognistym wokoło i będę chwałą pośród niego! Biada, biada! Uciekajcie z Kraju Północy - mówi Pan, gdyż rozproszyłem was na cztery strony świata - mówi Pan. Biada! Chrońcie się na Syjonie, którzy jeszcze mieszkacie u córki babilońskiej, gdyż tak mówi Pan Zastępów, którego chwała mnie posłała, o narodach, które was złupiły, że kto was dotyka, dotyka źrenicy mojego oka. Oto ja podniosę rękę przeciwko nim i staną się łupem własnych niewolników, i poznacie, że posłał mnie Pan Zastępów. Wykrzykuj z radości i wesel się, córko syjońska, bo oto Ja przyjdę i zamieszkam pośród ciebie - mówi Pan. W owym dniu przyłączy się do Pana wiele narodów i będą moim ludem, i zamieszkają wśród ciebie, i poznasz, że Pan Zastępów posłał mnie do ciebie” (Zach. 2:8-15, BW*).

„Tak mówi Wszechmocny, Pan, który zgromadza rozproszonych Izraela: Jeszcze zgromadzę do niego innych poza tymi, którzy są już zgromadzeni.” (Izaj. 56:8, BW*). Kontekst wyjaśnia, iż chodzi tu o cudzoziemców. 

Bóg zgromadzi ich w tej ziemi, z tego samego powodu co Żydów - aby ich ocalić i zbawić. O tym, że nie chodzi tu tylko o więź duchową z tym narodem upewniają słowa: "i zamieszkają pośród ciebie”. 

Oto kolejne wersety:

„Gdyż z Jeruzalemu wyjdzie resztka, a z góry Syjon poczet ocalonych. Dokona tego gorliwość Pana Zastępów” (Izaj. 37:32, BW, por. Izaj. 4:1-6).

„Lecz na górze Syjon będzie wybawienie, jest ona przecież święta, i dom Jakuba przejmie w posiadanie tych, którzy go posiadłości pozbawili” (Abdiasza 17, BW*).

„Lecz Juda będzie zamieszkana po wszystkie czasy, a Jeruzalem po wszystkie pokolenia.” (Joela 3:25, BW)

Ktoś może powiedzieć, że jest fizycznie niewykonalne, aby w tym maleńkim państewku, oprócz wszystkich Żydów, mieli się także zgromadzić wszyscy, którzy chcą ocalić swe życie. 

Jeżeli proroctwa zapowiadają taką sytuację, to musi to się okazać możliwe. Może chociażby z takiego powodu, iż nie wszyscy biorą dosłownie te słowa i wcale tam się nie wybiorą. Po za tym, sytuacja geopolityczna Izraela może się w odpowiednim czasie zmienić.

Ponadto dla wielu podstawową barierą jest przyznanie, iż Izrael jest narodem wybranym. W swoim mniemaniu to oni przejęli ten przywilej, uważając wszystkie świadczące przeciw ich teologii wersety za duchowe przenośnie. A kiedy zrozumieją, że jest inaczej, może być już za późno:

„I rzekł ktoś do niego: Panie, czy tylko niewielu będzie zbawionych? On zaś rzekł do nich: Starajcie się wejść przez wąską bramę, gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, ale nie będą mogli. Gdy wstanie gospodarz i zamknie bramę, a wy staniecie na dworze i pukać będziecie w bramę, mówiąc: Panie, otwórz nam, a on odpowie: Nie wiem, skąd jesteście.” (Łuk. 13:23-25, BW*)

Podobna w swojej wymowie jest przypowieść o 10 pannach, czekających na Oblubieńca:

„…te, które były gotowe, weszły z nim na wesele i zamknięto drzwi. A później nadeszły i pozostałe panny, mówiąc: Panie! Panie! Otwórz nam. On zaś, odpowiadając, rzekł: Zaprawdę powiadam wam, nie znam was ” (Mat. 25:10-12, BW*).

W obu tych przypowieściach ‘spóźnialscy’ są gotowi wejść przez owe drzwi, kiedy jest już za późno. Okaże się to wtedy niemożliwe – drzwi będą już zamknięte.  

W przykładach o Noem i Locie – na które powołuje się Jeszua (Jezus) mówiąc o dniach końca – były konkretne miejsca, gdzie trzeba było się udać, aby ocalić życie (Łuk. 17:26-29). Dlaczego mężowie córek Lota zginęli? 

„Wyszedł tedy Lot i powiedział zięciom swoim, którzy mieli pojąć jego córki za żony, mówiąc: Wstańcie, wyjdźcie z tego miejsca, bo Pan zniszczy to miasto! Ale zięciom wydawało się, że żartuje” (1 Mojż. 19:14, BW*).

Tak też wielu ludziom może się wydawać, że szukanie schronienia w Izraelu to żart.

„Wejdź więc, mój ludu, do swoich pokojów i zamknij swoje drzwi za sobą, skryj się na chwilkę, aż przeminie gniew! Bo oto Pan wyjdzie ze swojego miejsca, aby ukarać mieszkańców ziemi za ich winę; wtedy ziemia odsłoni krew na niej przelaną i już nie będzie ukrywała swoich zabitych.” (Izaj. 26:20-21, BW)

Kiedy czyta się wskazówki, jakie Jeszua (Jezus) daje swoim uczniom, przepowiadając zburzenie Jeruzalem, wydaje się jakoby trzeba było się domyślać, które z tych rad dotyczą ówczesnych uczniów Jezusa, a które współczesnych chrześcijan. W momencie, kiedy zdamy sobie sprawę, iż nasze miejsce w tym czasie jest w Izraelu znikają wszelkie niejasności. 

„Wtedy ci, co są w Judei, niech uciekają w góry; kto jest na dachu, niech nie schodzi, aby co wziąć z domu swego; a kto jest na roli, niech nie wraca, by zabrać swój płaszcz.” (Mat. 24:16-18, BW)

„Wtedy dwóch będzie na roli, jeden będzie wzięty, a drugi zostawiony. Dwie mleć będą na żarnach, jedna będzie wzięta, a druga zostawiona. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, którego dnia Pan wasz przyjdzie.” (Mat. 24:40-42, BW)

Historia o Moabitce Rut, jest proroczym obrazem osób, które tak jak ona mówią:

„…dokąd ty pójdziesz i ja pójdę; gdzie ty zamieszkasz i ja zamieszkam; lud twój - lud mój, a Bóg twój - Bóg mój.” (Rut 1:16b, BW)

Wiemy dokąd udała się Rut wraz ze swoją teściową – do Izraela.

Przez całe dzieje Izraela, towarzyszyli mu ‘obcy przybysze’, którzy przyłączali się do tego narodu (3 Mojż. 19:33-34).

Oto prorocza wypowiedź o szczególnie uprzywilejowanych przybyszach, którzy w czasach ostatecznych przyłączą się do Izraela:

„Podzielicie ją losem jako własność dziedziczną między siebie i obcych przybyszów, którzy mieszkają wśród was i zrodzili dzieci wśród was. Będą oni u was jako tubylcy wśród synów izraelskich. Wraz z wami otrzymają losem na własność dziedziczną wśród plemion izraelskich” (Ezech. 47:22, BW*).

----------------------------

* wytłuszczenia w tekstach biblijnych - autor opracowania

Copyright 2008-2021 - kopiowanie i publikowanie w celach komercyjnych bez wiedzy i zgody autora zabronione. Zapytania o zgodę na wykorzystanie materiału proszę kierować do działu: mesjasz.info@pm.me