7. Kim jest Królestwo Kapłańskie i Naród Święty?
„A wy będziecie mi królestwem kapłańskim i narodem świętym. Takie są słowa, które powiesz synom izraelskim.” (2 Mojż. 19:6, BW)
Niektórzy uważają, iż powyższy werset nie dotyczy już Izraela, gdyż przytoczony w 1 Liście Piotra 2:9 odnosi się do wszystkich chrześcijan. Trzeba jednak zwrócić uwagę na kontekst w jakim te słowa tam występują.
Werset 10 brzmi: „wy, którzy niegdyś byliście ‘nie ludem’, teraz jesteście ludem Bożym, dla was niegdyś nie było zmiłowania, ale teraz zmiłowania dostąpiliście.”
Słowa te odwołują się do Księgi Ozeasza 1:9, który prorokował o narodzie izraelskim:
„I rzekł Pan: Daj mu na imię ‘Niemójlud’, bo wy nie jesteście moim ludem, a Ja nie jestem waszym Bogiem”. Po czym następują słowa otuchy: „… I będzie tak, że zamiast mówić do nich: Wy nie jesteście moim ludem, będzie się do nich mówiło: Synami Boga żywego jesteście” (Oz. 2:1b, BW).
Apostoł Piotr powołuje się na ten werset odnosząc go wraz z kontekstem do proroctwa Ozeasza o narodzie izraelskim. Owszem, przynależność do tego ‘kapłańskiego królestwa’ chrześcijan spoza narodu żydowskiego odbywa się poprzez wszczepienie ich w ‘szlachetne drzewo oliwne’, bynajmniej jednak nie stanowią oni jakiegoś nowego kapłańskiego królestwa.
W tym przekonaniu utwierdzają też słowa Apostoła Pawła:
„Albowiem ja sam gotów byłem modlić się o to, by być odłączony od Chrystusa za braci moich, krewnych moich według ciała, Izraelitów, do których należy synostwo i chwała, i przymierza, i nadanie zakonu, i służba Boża, i obietnice, do których należą ojcowie i z których pochodzi Chrystus według ciała; Ten jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki. Amen.” (Rzym. 9:3-5, BW*)
Bynajmniej Apostoł Paweł, choć nazwany apostołem pogan, nie głosi tu teologii zastąpienia. Dalej pisze on:
„Bracia! Pragnienie serca mego i modlitwa zanoszona do Boga zmierzają ku zbawieniu Izraela.” (Rzym. 10:1, BW)
W innym miejscu podkreśla:
„Czymże więc góruje Żyd? Albo co za pożytek jest z obrzezania? Wielki pod każdym względem. Przede wszystkim ten, że im zostały powierzone wyrocznie Boże. Bo co z tego, że niektórzy nie uwierzyli? Czyż niewierność ich zniweczy wierność Bożą? Z pewnością nie! Wszak Bóg jest wierny, a każdy człowiek jest kłamcą, jak napisano: Abyś się okazał sprawiedliwym w słowach swoich i zwyciężył, gdy będziesz sądzony.” (Rzym. 3:1-4, BW*)
Na uwagę zasługują tu także słowa, iż niewierność Izraela nie zniweczy wierności Bożej!
Niektórzy obrońcy teologii zastąpienia powołują się na następujący werset:
„Bo wszyscy, którzy zostaliście w Chrystusie ochrzczeni, przyoblekliście się w Chrystusa. (Nie masz Żyda ani Greka, nie masz niewolnika ani wolnego, nie masz mężczyzny ani kobiety; albowiem wy wszyscy jedno jesteście w Jezusie Chrystusie. (29) A jeśli jesteście Chrystusowi, tedy jesteście potomkami Abrahama, dziedzicami według obietnicy.” (Gal. 3:27-29, BW).
Jest tu powiedziane, że w Chrystusie wszyscy jesteśmy jednością. Jest tak dlatego, gdyż wszyscy jesteśmy ‘wszczepieni w szlachetne drzewo oliwne’, którego ‘korzeniem’ jest Abra-ham, Izaak i Jakub, a głównym ‘pniem’ – Jeszua Mesjasz (Jezus Chrystus). To zagadnienie omówiono w rozdziale 1. i 2. tego opracowania.
Jesteśmy ‘dzikimi gałązkami’, ale w pełni należymy do tego samego drzewa – jesteśmy jednością. Właśnie dlatego uznano nas za potomków Abrahama i dziedziców. Dokładnie tak, jak rodzice adoptując dziecko, włączają je do swojej rodziny i nie ma wtedy już znaczenia, iż nie ma ono cielesnego pokrewieństwa z pozostałym rodzeństwem. Wszyscy są braćmi i siostrami, są tak samo kochani, mają takie same przywileje oraz identyczne prawo dziedziczenia. Dokładnie to miał na myśli apostoł Paweł.
Każdy prawdziwie wszczepiony w to ‘oliwne drzewo’ powinien odczuwać społeczność z narodem izraelskim i właśnie tak w przypadku wielu osób się dzieje. Są one świadome, iż wiara chrześcijańska nie powstała ‘z próżni’, ale oparta jest na hebrajskich Pismach, które przyjęło się nazywać Starym Testamentem. Czytając tę księgę, nie sposób nie zauważyć faktu, iż głównym jej tematem są dzieje Izraela. Nowy Testament przedstawia Jezusa jako Żyda z przygotowywanym mu na przestrzeni tysiącleci nieprzypadkowym rodowodem. Mesjasz przychodzi na świat właśnie na terenie Izraela, pierwszymi apostołami zostają Żydzi, pierwotny kościół składa się z Żydów, a cały Nowy Testament też spisują Żydzi (z wyjątkiem ewangelisty Łukasza).
Chrześcijaństwo pochodzi w linii prostej z judaistycznych korzeni i nie może być oderwane od realiów tego narodu. To tak, jakby dziecko zaparło się swoich rodziców, twierdząc iż nie ma żadnych korzeni – przodków i przeszłości, ale jednocześnie chciało dziedziczyć rodzinny majątek. Nasz Pan i Zbawiciel był Żydem i to nie był przypadek. Cały Stary i Nowy Testament są oparte na żydowskich realiach i żeby je zrozumieć trzeba znać te realia.
Zachęcam do zapoznania się z opracowaniem: "Tajemnice Starego Testamentu", które szerzej wyjaśnia ścisły związek Starego i Nowego Testamentu.
Nie można kochać Jezusa nienawidząc jednocześnie Żydów. (Mat. 25:40).
Jeżeli pamiętamy, że Kościół jest przyrównany do Oblubienicy Baranka (Obj. 21:9), to czy może ona odrzucać Jego przeszłość? To tak jakby narzeczona twierdziła, że jest zakochana, a nie chciała nic wiedzieć o kraju pochodzenia, kulturze, rodzinie i braciach swojego ukochanego. Prawdziwie zakochana osoba interesuje się wszystkim, co dotyczy jej oblubieńca.
Określenie ‘Izrael duchowy’ nie występuje w Piśmie Świętym ani razu. Jest tak dlatego, ponieważ Izraelem jest ciągle ten sam naród.
Wiele fragmentów Pisma Świętego nabiera głębokiego sensu tylko wtedy, jeżeli odnosimy je do realnego Izraela, zwłaszcza w kontekście współczesnych wydarzeń i proroctw, które wypełniają się na naszych oczach.
-----------------
* wytłuszczenia w tekstach biblijnych - autor opracowania
Copyright 2008-2021 - kopiowanie i publikowanie w celach komercyjnych bez wiedzy i zgody autora zabronione. Zapytania o zgodę na wykorzystanie materiału proszę kierować do działu: mesjasz.info@pm.me
Książka
MISZKAN
Pierwszy Boży Przybytek
Izrael synem PIERWORODNYM
Kwestię jednoznacznie wyjaśnia Sam Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba - Druga Mojżesza 4, 22 i 23: "I tak powiesz do faraona: Tak mówi Pan: Moim SYNEM PIERWORODNYM jest IZRAEL. Mówię do ciebie: Wypuść SYNA MOJEGO, aby mi służył. Jeśli będziesz się wzbraniał od wypuszczenia go, Ja zabiję twego syna pierworodnego." Kto chce odebrać PIERWORÓDZTWO PIERWORODNEMU, któremu imię także nadał Sam Bóg? Pierwsza Mojżesza 32, 28: "Wtedy rzekł: Nie będziesz już nazywał się Jakub, lecz IZRAEL, bo walczyłeś z Bogiem i z ludźmi i zwyciężyłeś." Kto może pokonać TEGO IZRAELA?
Uczniowie Jezusa - dokąd zmierzają?
Kiedy skończą się podziały?
Kto dziś zbiera „w jedno rozproszone dzieci Boże”? Nie czynią tego ani „chrześcijanie”, ani „Żydzi Mesjańscy”dlatego, że jedni izolują się od drugich swoją „tradycją” i całą swoją działalnością.
Jaki chrzest przyjął Jezus? Chodziło w tym chrzcie nie tylko o pełne, ale o ŚWIADOME zanurzenie – które, z istniejących dziś, „chrześcijańskich” ugrupowań religijnych spełnia te warunki w pełni i nie wywiera żadnych presji na nikogo, nawet na swoje własne dzieci? Czy spełniają je „Żydzi Mesjańscy”? Prawdopodobnie „Żydzi Mesjańscy” te warunki spełniają, ale zamykają dostęp do siebie tym, którzy nie mogą, a może i nie chcą, utożsamiać się z Żydami.
Aby zebrać w jedno i Żydów i nie-Żydów konieczne jest stworzenie kongregacji, która mogłaby nosić nazwę, na przykład: „Lud Mesjański”, albo jakąkolwiek inną nazwę, która by nie sugerowała zamknięcia się tylko między sobie podobnymi, aby nikt nie czuł się wykluczony z tego powodu, że nie jest taki, jak sugeruje to nazwa kongregacji.
Każdemu, kto pragnąłby stać się prawdziwym uczniem Jezusa potrzebny by był taki chrzest, jaki przyjął sam Jezus, natomiast o swoim wizerunku zewnętrznym każdy powinien decydować sam, zgodnie z potrzebą własnego serca; o tym, kto, kim będzie zadecyduje ostatecznie Sam Bóg – Izajasza 66, 18: „Ja bowiem znam ich uczynki i zamysły, i przyjdę, aby zebrać wszystkie narody i języki; one przyjdą, aby oglądać moją chwałę!„ i (66. 21): „Także spośród nich wezmę sobie niektórych na kapłanów, na lewitów – mówi Pan.”
Kto może być ochrzczony po raz drugi? Każdy, kto ma taką potrzebę.
Kto pomyśli o otwarciu się na wszystkich?
Żydzi a Królestwo Kapłańskie i Naród Święty
Z całą pewnością bez IZRAELA nie było by NIC!
Czy Żyd i IZRAELITA to jest to samo? A Izraelczyk?
Sam Jezus Chrystus wyraźnie to różnicował, przedstawiając Natanaela jako PRAWDZIWEGO IZRAELITĘ, a NIE Żyda (Ew. Jana 1: 47). Stąd wniosek, że także sam Jezus wolał być IZRAELITĄ niż Żydem!
Dlaczego IZRAELICI zrezygnowali z nadanego im przez Boga, imienia: IZRAEL, na rzecz uznawanej do dziś nazwy: Żydzi? Bóg ZRODZIŁ IZRAELA pod górą Synaj, a nie żadnych Żydów, o czym Biblia mówi WIELOKROTNIE! Proszę o rzeczowe tego uzasadnienie.
O IZRAELU duchowym Biblia nie mówi NIC, ale fakt „WSZCZEPIENIA” WYBRANYCH ZE WSZYSTKICH NARODÓW (w „drzewo oliwne” z Nowego Testamentu), a także przyjęcia ich na kapłanów i lewitów, potwierdza Księga Izajasza, rozdział 66, szczególnie wersety: 20, 21 i 23.