Izrael, jako naród, został zobrazowany w Piśmie Świętym jako szlachetne drzewo oliwne:

„Zielonym drzewem oliwnym zdobnym w piękne owoce nazwał ciebie Pan. Lecz wśród huku wielkiej burzy ogień spali jego liście i połamią się jego konary. Gdyż Pan Zastępów, który cię zasadził, postanowił zesłać na ciebie nieszczęście z powodu złości domu izraelskiego i domu judzkiego, których się dopuścili, drażniąc mnie przez spalanie kadzidła dla Baala” (Jerem. 11:16, 17 BW).

Czy to drzewo miało być wyrwane z korzeniami? (por. Przyp. 2:22). A może przynajmniej ścięte? (por. Dan. 4:23). 

Z powyższego cytatu wcale nie wynika, że Bóg zamierza od-rzucić ten naród. Przepowiedziano tu, iż konsekwencją odstępstwa Izraela będą ‘spalone liście’ i ‘połamane konary’. Pomimo tego, jego korzeń zostaje nienaruszony – drzewo ciągle żyje.

Korzeniem i pniem tego drzewa są Abraham, Izaak i Jakub – protoplaści Izraela, z których wywodzi się następnie Dawid, a z jego linii rodowej Jeszua (Jezus). Wszyscy oni cieszyli się uznaniem i łaską Bożą, a są oni filarami narodu izraelskiego. 

Nie ma więc powodu, żeby Bóg miał ściąć, czyli odrzucić, tak szlachetne drzewo. Natomiast całkowicie słusznie usuwa z niego gałęzie niegodne udziału ‘korzenia i tłuszczu oliwnego’. Z Listu do Rzymian 11:17-24 można dowiedzieć się o dalszych losach tego ‘drzewa’, o czym w kolejnym rozdziale.

------------------------

Copyright 2008-2021 - kopiowanie i publikowanie w celach komercyjnych bez wiedzy i zgody autora zabronione. Zapytania o zgodę na wykorzystanie materiału proszę kierować do działu: mesjasz.info@pm.me