Feed items
15. Świętość krwi
Treść pojawi się wkrótce.
WITAMY W DNIACH NOEGO
HISTORIA PRZEDPOTOPOWEJ LUDZKOŚCI W WIELKIM SKRÓCIE
Chronologia biblijna wskazuje, iż od czasu stworzenia Adama do nastania potopu upłynęło 1656 lat. Jak długi to okres, wystarczy uzmysłowić sobie przykładając tę miarę czasu do naszych dziejów. Wiemy, jak wielki postęp nauki i techniki dokonał się w naszej cywilizacji na przestrzeni tylu lat oraz jak wiele ważnych wydarzeń miało miejsce w przedziale 17 wieków. Trudno byłoby więc sądzić, iż świat przedpotopowy w przeciągu owego czasu stał w miejscu, tym bardziej, jeżeli weźmiemy pod uwagę dodatkowe czynniki ułatwiające taki rozwój. Ludzie byli długowieczni (Rodz. 5:1-32), co ułatwiało zdobywanie i gromadzenie doświadczenia, a ich umysły bliższe doskonałości. Jednak ową cywilizację, która istniała niemal 2 tysiące lat, pochłonęła całkowicie woda grzebiąc w swoim żywiole dorobek ówczesnej kultury, nauki i pamięć po wielkich umysłach tamtego świata. Pozostały jedynie strzępy informacji o tych zamierzchłych czasach, zamknięte w zaledwie 6 rozdziałach pierwszej księgi biblijnej.
Jedynymi ocalałymi ludźmi, którzy przeżyli ten straszliwy kataklizm, był Noe i jego rodzina (Rodz. 7:11-14). Na podstawie ich relacji wiemy, iż wody potopu spadały na Ziemię przez czterdzieści dni i nocy tak, iż zakryły całkowicie najwyższe wierzchołki planety (Rodz. 7:17-24).
Przytoczę tu fragment ciekawego opracowania na ten temat, które pozwala zdać sobie sprawę z potęgi tego kataklizmu:Czytaj dalej
Kto stworzył Boga?
Pytanie, używane często jako argument przez ateistów, przyjmuje założenie, iż Bóg jest bytem o identycznych cechach, jak Jego dzieło. Miałoby to sens, gdyby zarówno Bóg, jak i Jego dzieła istniały w przestrzeni, a więc również i w czasie. Jednak tak nie jest. Tylko wszechświat jest bytem fizycznym, a więc tylko jego dotyczy pojęcie czasu i stwarzania. Bóg nie jest bytem fizycznym, zatem istnieje poza czasem i poza przestrzenią.
Kluczem jest tu podkreślenie różnic pomiędzy cechami Boga, a cechami Jego dzieła, czyli wszechświata.
To co jest stwarzane, musi mieć swój początek, a początek musi posiadać swoją przyczynę.
Pierwsze słowa Pisma Świętego to: „Na początku stworzył Bóg…” (Rodz. 1:1) świadczą o tym, że wszechświat nie istniał wiecznie, ale miał przyczynę swojego zaistnienia. Według Biblii, był nią Bóg.
Pojęcia „początek” i „stwarzanie” są nierozerwalnie związane z pojęciem czasu. To pojęcie z kolei wiąże się z pojęciem przestrzeni. Wszechświat jest bytem fizycznym, tzn. materia i energia istnieją w przestrzeni, a więc ich obecność w niej przesądza o istnieniu czasu. Bez materii, energii i przestrzeni pojęcie czasu nie ma sensu. Biblia stwierdza więc, że świat zaistniał w pewnym momencie. Ten fakt, wiadomy z Pisma Świętego od ponad 3,5 tys. lat potwierdzają dopiero odkrycia współczesnej nauki (np. teoria Wielkiego Wybuchu – Big Bang).
To, co przez tysiące lat było kwestią wiary, stało się obecnie także kwestią wiedzy. Dopiero, niespełna kilka dziesięcioleci temu, naukowcy poprzez teorię Wielkiego Wybuchu obalili dotychczasowe przeświadczenie nauki, iż wszechświat istniał wiecznie.Czytaj dalej
14. Służba świątynna i szaty kapłańskie
SŁUŻBA ŚWIĄTYNNA
Pismo Święte poświęca aż 16 rozdziałów na szczegółowy opis budowy oraz wyposażenia Przybytku, natomiast cała Księga Kapłańska i niektóre fragmenty Księgi Wyjścia i Liczb z wieloma detalami omawiają zasady kapłańskiej służby świątynnej. Większość osób czytających Pismo Święte, przerzuca w pośpiechu te partie Biblii, uważając je za archaiczne przepisy starożytnej służby, w dzisiejszych czasach do niczego nie przydatne. Szkoda, ponieważ bez znajomości tych zasad trudno zrozumieć Nowy Testament, bowiem jego wydarzenia rozgrywają się za czasów istnienia Świątyni i na jej tle, gdzie przewijają się sceny z rytualnymi wymogami Prawa (np. Mat. 1:19, 8:4, 12:4, 26:17, Marka 1:44, 15:42, Łuk. 1:5, 8-9, 2:22-24, 2:41, 23:56, Jana 7:2, 37, 8:3-5, 18:13, 19:31, Dzieje 2:1, 5, 10:11-14, 21:24-26, 27:9). Ponadto przenoszą one nas w arcykapłańską misję Jezusa oraz kapłaństwo Jego wybranych. Nie sposób też pojąć istoty wersetów z Listu do Hebrajczyków mówiących o Przybytku, zasłonie, krwi kozłów i wołów, które dają podstawę do zrozumienia sensu, trwającej wieki, drogi do wypełnienia się ofiary Zbawiciela – Baranka Bożego. Czytaj dalej
13. MISZKAN - Miejsce Najświętsze
Miejsce Najświętsze było miejscem szczególnym w całym Przybytku. Można by rzec, że cała reszta, to tylko dodatek, umożliwiający sprawowanie świętej służby wokół niego. To właśnie ono stanowiło najważniejszą część tej budowli i sens jej istnienia. Miejsce zastrzeżone wyłącznie dla Boga, gdzie miała przebywać chwała Władcy wszechświata (Kapł. 40:34-37), napawało wielką bojaźnią (Kapł. 9:23-24, Ps. 68:36). Zgodnie z nakazem Wszechmocnego, nikt nie miał prawa wejść poza zasłonę oddzielającą owe miejsce od Miejsca Świętego. Jedynie arcykapłan miał się stawić tam jedyny raz w roku, podczas Święta Yom Kippur, wnosząc krew przebłagania za lud – nie bez trwogi, gdyż najmniejsze uchybienie mogło spowodować jego śmierć (Kapł. 16:2-4, 15-19). Czytaj dalej
12. MISZKAN - Miejsce Święte
PRZYBYTEK WŁAŚCIWY
(2 Mojż. 26:15-30, 2 Mojż. 36:20-34)
Była to konstrukcja w kształcie prostokąta (ok. 15×6 metrów) zbudowana z szeregu, ustawionych pionowo, przylegających do siebie, akacjowych desek powleczonych złotem.
Model konstrukcji Przybytku
Wymiar każdej z nich to 10 łokci długości (co oznacza, że Przybytek miał taką wysokość) i 1,5 łokcia szerokości. Jako, że każda ze stron przybytku (południowa i północna) miała składać się z 20 desek, można obliczyć, że długość każdej z tych ścian wynosiła 30 łokci (ok. 15 metrów). Deski te w celu zachowania stabilności, były umieszczone na srebrnych podstawach oraz wzmocnione poprzecznymi, również pozłacanymi, akacjowymi listwami.
Wnętrze Przybytku
Zachodnia ściana miała składać się łącznie z 8 desek (ok. 6 m). Wschodnia część przybytku, będąca wejściem była przykryta wierzchnią zasłoną.
OKRYCIE PRZYBYTKU
(2 Mojż. 26:1-6, 2 Mojż. 36:8-13)
Okrycie musiało wyglądać równie imponująco, co sama budowla. Stanowił je biały bisior, na którym wyhaftowano postacie Cherubinów w kolorach niebieskim, fioletowym i szkarłatnym. Czytaj dalej
11. MISZKAN - Pierwszy Boży Przybytek
Pierwszy Przybytek Boży (hebr. משכן - MISZKAN) – (Namiot Wyznaczonych Czasów, Namiot Zgromadzenia, Namiot Spotkania) został zbudowany u stóp góry Synaj w roku 1444 p.n.e.
Model Namiotu Zgromadzenia
Podczas 40 dni i nocy, które Mojżesz spędził na tej świętej górze, otrzymał on od Boga nie tylko 10 przykazań na kamiennych tablicach, ale również wytyczne dotyczące tej szczególnej konstrukcji.
„I wystawią mi świątynię, abym zamieszkał pośród nich, dokładnie według wzoru przybytku i wzoru wszystkich jego sprzętów, które ci pokażę; tak wykonacie” (2 Mojż. 25:8, BW).
Misję wykonania wszystkich niezbędnych do Przybytku elementów oraz jego wyposażenia otrzymali Besalel oraz Oholiab, których Bóg szczególnie uzdolnił w tej dziedzinie, aby całe dzieło było wykonane z należytą starannością (2 Mojż. 31:1-11).
Miszkan, czyli Namiot Zgromadzenia – zaprojektowany przez samego Boga – był konstrukcją przenośną, przystosowaną do łatwego demontażu i transportu, z uwagi na przemieszczanie się Izraelitów przez pustynię ku ziemi obiecanej. Jak się później okazało, ta wędrówka wydłużyła się o 40 lat, więc rzeczywiście funkcjonalność Miszkanu doskonale się sprawdziła. Po zdobyciu ziemi Kanaan ustawiono go w Szilo, a w roku 959 p.n.e jego sakralną rolę przejęła Świątynia w Jeruzalem, którą zbudował Salomon. Czytaj dalej
Czy na pewno wierzysz w zmartwychwstanie – czyli na czym polega prawdziwa wiara?
Nadchodzi czas wiosny, kiedy wszystko budzi się do życia. Z jakąż zazdrością możemy patrzeć na odradzającą się co roku naturę. Z zazdrością? Zaraz to wyjaśnię. Martwe pędy roślin, nie dające przez całą zimę znaku życia, wypuszczają zielone pączki. Słońce świeci dłużej i mocniej – jest coraz cieplej. Wielu ludzi wydostaje się w tym czasie z zimowego przygnębienia i zaczyna wreszcie dostrzegać piękno życia. Coś jednak zakłóca ten obraz.
Nasze życie jakoś nie chce się odradzać naturalnie, jak przyroda, której radosny triumf obserwujemy co roku. Przyćmiewają je choroby – ciężkie i bolesne, a często śmiertelne. Ileż każdy z nas dałby, żeby uratować swoje życie. Ludzie poświęcają cały swój majątek, wszystkie oszczędności, by dodać sobie… choć parę lat życia. Gdy śmierć zagląda w oczy, nasze myśli zwracają się do Pana życia i śmierci – Boga. Nawet jeżeli ktoś całe życie w Niego nie wierzył – to jest ostatnia ‘deska ratunku’: „a może On jednak istnieje… nie zaszkodzi spróbować”. Czytaj dalej
- « pierwsza
- ‹ poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- …
- następna ›
- ostatnia »
Książka