Wiele osób uważa, że życie nie ma sensu, ponieważ wszystko co robimy, czego się uczymy, ludzie których poznaliśmy, to co osiągamy, stracimy kiedy przyjdzie czas na śmierć. Czy wobec tego żyć tak, aby zapisać się w pamięci innych, dokonać czegoś dla ludzkości, czy też nie przejmować się niczym i żyć samolubnie, bo i tak 50 lat po naszej śmierci nikt o nas nie będzie pamiętał? 

Za życia wydaje nam się, że nasz los obchodzi co najwyżej najbliższą rodzinę i to nie zawsze. A kim jesteśmy dla mijających nas na ulicy ludzi? Wręcz dziwne wydałoby się, gdyby nagle ktoś się nami zainteresował. Dlatego wielu ludzi odczuwa w życiu wielką pustkę, szukając środowisk, gdzie nie jest traktowany anonimowo lub w desperacji wypełnienia tę lukę alkoholem, narkotykami lub pustą rozrywką. 

A co z Bogiem, czy On ma zbyt wiele spraw, żeby się nami przejmować?

Tym, komu najbardziej na Tobie zależy jest Twój Stwórca, ponieważ to On powołał Cię do życia. 

„Pan spogląda z nieba, widzi wszystkich ludzi. Z miejsca, gdzie przebywa, patrzy na wszystkich mieszkańców ziemi, On, który ukształtował serce każdego z nich, On, który uważa na wszystkie czyny ich” (Ps. 33:13-15, BW).

Pismo Święte mówi, że nikt z ludzi nie urodził się przypadkiem, Ty również. 

„Bo Ty stworzyłeś nerki moje, ukształtowałeś mnie w łonie matki mojej. Wysławiam cię za to, że cudownie mnie stworzyłeś. Cudowne są dzieła twoje i duszę moją znasz dokładnie. Żadna kość moja nie była ukryta przed Tobą, choć powstawałem w ukryciu, utkany w głębiach ziemi. Oczy twoje widziały czyny moje, w księdze Twej zapisane były wszystkie dni przyszłe, gdy jeszcze żadnego z nich nie było” (Ps. 139:13-16, BW).

Z tego fragmentu Pisma Świętego wynikają bardzo ważne wnioski. Nawet własna matka nie zna Cię tak bardzo i nie kocha Cię tak mocno jak Twój Stwórca. Tak jak rzeźbiarz nadaje kształt swojemu dziełu, tak Twój Bóg zapisał w genach Twój kolor włosów, a nawet oczu. To On obdarzył Cię predyspozycjami i talentem, który posiadasz. Jeżeli mówisz teraz, że nie masz żadnych zdolności to znaczy, że jeszcze ich nie odkryłeś, ale na pewno je posiadasz. Każdy człowiek jest unikatowym, szczególnym stworzeniem i nie jest Bogu obojętny. 

„Ty wiesz, kiedy siedzę i kiedy wstaję, rozumiesz myśl moją z daleka. Ty wyznaczasz mi drogę i spoczynek, wiesz dobrze o wszystkich ścieżkach moich. Jeszcze bowiem nie ma słowa na języku moim, a Ty, Panie, już znasz je całe. Ogarniasz mnie z tyłu i z przodu i kładziesz na mnie rękę swoją.” (Ps. 139:2-4, BW)

Wielu ludzi nie zdaje sobie z tego sprawy, że jest pod tak potężną opieką. Jakbyś się czuł, gdybyś utrzymywał codzienne, serdeczne stosunki, np. z prezydentem Stanów Zjednoczonych? A tu mamy coś większego. Fakt, że osobiście interesuje się Tobą Wielki, Wszechwładny Bóg – Władca całego wszechświata, to wielki zaszczyt. Żeby to odkryć w całej pełni, zachęcam do przeczytania odpowiedzi na pytanie: „Kim jest Bóg?” oraz opracowania: „Czy znasz Boga?". 

„Czymże jest człowiek, że go tak bardzo cenisz i że nań zwracasz uwagę” (Hiob. 7:17, BW)

Pomimo tak wielkiej potęgi, to On pierwszy wyciąga do nas rękę, gdyż jak mówi Pismo: „(…) nie myśmy umiłowali Boga, lecz że On nas umiłował” (1 Jana 4:10, BW)

„Zbliżcie się do Boga, a zbliży się do was.” (Jakuba 4:8, BW)

Ale to jeszcze nie wszystko. Każdy z nas został stworzony w określonym celu i ma przeznaczoną misję do wykonania. O proroku Jeremiaszu Stwórca powiedział: „Wybrałem cię sobie, zanim cię utworzyłem w łonie matki, zanim się urodziłeś, poświęciłem cię, na proroka narodów przeznaczyłem cię”  (Jer. 1:5, BW). 

O powołanych: „(…) wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed obliczem Jego” (Efez. 1:4, BW).

Życie ma sens, ale tylko wtedy, kiedy go odnajdziemy rozważając jakie zadanie do spełnienia wyznaczył Bóg dla nas. Żeby to odkryć potrzebne jest nawiązanie bogatej, duchowej więzi z Tym, który Cię kocha i czeka, żebyś zaczął szczerze się do Niego modlić i zwrócił także uwagę na Jego Świętą Księgę: Biblię, w której znajdziesz odpowiedź na mnóstwo innych, nurtujących każdego człowieka pytań.

Więcej na temat jaki sens można znaleźć w pełnym cierpień i chorób świecie znajdziesz w odpowiedzi na pytanie:

Dlaczego Bóg dopuszcza cierpienie, choroby i śmierć, zwłaszcza ledwo co narodzonych dzieci?