święta pielgrzymie

Święto Przaśników

„Przez siedem dni jeść będziecie przaśniki. Już pierwszego dnia usuniecie kwas z domów waszych, bo każdy, kto od pierwszego do siódmego dnia jeść będzie to, co kwaszone, usunięty będzie z Izraela; pierwszego dnia i siódmego dnia będzie u was święte zgromadzenie, w tych dniach nie wolno wykonywać żadnej pracy. Tylko to, co każdy potrzebuje do jedzenia, wolno wam przygotować. Przestrzegajcie Święta Przaśników, gdyż w tym właśnie dniu wyprowadziłem zastępy wasze z ziemi egipskiej. Przestrzegajcie tego święta przez wszystkie pokolenia jako ustanowienie wieczne.” (2 Mojż. 12:15-17, BW)
 
Przez kolejne 7 dni po Święcie Paschy, spożywa się wyłącznie niekwaszony chleb (macę). 
 
Zarówno maca jak i chamec – to chleb. Jednak jeden jest niekwaszony a drugi kwaszony. Podobieństwo wskazuje, jak zło lubi czasem udawać dobro. Proces fermentacji symbolizuje skutki grzechu, bowiem odrobina zakwasu przenosi się na całe ciasto, które bardzo szybko rośnie.
 
Tak człowiek w niewyobrażalnie szybkim tempie może stać się niewolnikiem grzechu. Jedzenie w to święto macy, czyli czystego, nie skażonego kwasem chleba, jest deklaracją życia w duchowej czystości oraz kontrolowania wszelkich żądz i pokus. Człowiek taki, będąc ‘przaśnym chlebem’, jest wolny od wpływów czynników chcących wchłonąć go do skażonego świata. Poza tym obrazuje to naszą przyszłą nieskażoną naturę (1 Kor. 15:42) na podobieństwo naszego Zbawiciela (Filip.Czytaj dalej
Your rating: Brak Ocena: 4.8 (21 votes)

Pascha [Pesach]

Święto Paschy (hebr. פסח - Pesach, 'przejście') przypada 14 Nissan kalendarza żydowskiego (marzec/kwiecień) po zachodzie słońca. Jest ono ściśle związane z następującym bezpośrednio po nim 7-dniowym Świętem Przaśników i traktowane jako całość. Od czasu, kiedy zbudowano Świątynię w Jeruzalem, Pascha stala sie jednym z tzw. świąt pielgrzymich (hebr. szalosz regalim) (5 Mojż. 16:16, 2 Mojż. 23:14-17, 34:23).
 
Świeto Pesach upamiętnia noc kiedy Izraelici upuścili Egipt, miejsce swojej niewoli. W ostatni wieczór, przed wyjściem z ‘Eretz Mitzraim’ (ziemia egipska w języku hebrajskim), zgodnie z nakazem Bożym mieli oni spożyć wieczerzę, której najważniejszym daniem był baranek (2 Mojż 12:3-11). Krwią zabitego na ten cel baranka, każdy Izraelita miał oznaczyć drzwi swojego domostwa. 
 
Bardzo ważne było, aby nie zaniechać żadnego ze szczegółów związanych w wyborem tego baranka. Między innymi, miał to być baranek absolutnie bez żadnej skazy, a na sprawdzenie tego były aż 4 dni (2 Mojż. 12:3-6).
 
Ponadto Bóg ściśle wyznaczył sposób jego przyrządzenia, a nawet spożycia (2 Mojż. 12:8-11). Dlaczego było to takie ważne? W wymiarze ówczesnych wydarzeń, chodziło o ocalenie życia pierworodnych, ponadto podkreślało wagę odzyskania wolności. To wystarczyło, aby każdy Izraelita z bojaźnią dostosował się do tych wszystkich szczegółowych przepisów, łącznie z zaznaczeniem krwią swoich odrzwi. 
 
„A krew ta będzie dla was znakiem na domach, gdzie będziecie.Czytaj dalej
Your rating: Brak Ocena: 4.4 (20 votes)