5. Odstępstwo Izraela było częścią planu Bożego

„Gdy tedy przyjdzie na cię to wszystko, błogosławieństwo i przekleństwo, które ci przedłożyłem, i weźmiesz je sobie do serca pośród wszystkich narodów, dokąd wypędzi cię Pan, Bóg twój, i nawrócisz się do Pana, Boga twego, i będziesz słuchał jego głosu zgodnie z tym wszystkim, co ja ci dziś nakazuję, ty i twoi synowie, z całego serca twego i z całej duszy twojej, to wtedy przywróci Pan, Bóg twój, twoich jeńców i zmiłuje się nad tobą, i zgromadzi cię z powrotem ze wszystkich ludów, gdzie cię rozproszył Pan, Bóg twój.” (5 Moj. 30:1-3, BW*)

Zanim jeszcze Izrael wszedł do ziemi obiecanej, zapowiedziano mu kolejno: błogosławieństwo, przekleństwo, a w końcu nawrócenie się.

Słowa: „gdy przyjdzie na cię to wszystko” proroczo zapowiadają taką kolej rzeczy. Istotnie po okresie wspaniałej świetności Izraela za czasów królów Dawida i Salomona, przyszedł czas przekleństwa na ten naród – ponieważ porzucił drogi Boże.  

Jednak to nie koniec losów Izraela, gdyż Bóg zapowiedział ich nawrócenie!

Zapowiada także zgromadzenie rozproszonych po całym świecie Żydów ‘z powrotem’ (czyli do ich kraju), co spełnia się właśnie w obecnych czasach. Proroctwa dotyczące powrotu Żydów z rozproszenia do Izraela (alija) omówię w jednym z kolejnych rozdziałów.

„(30) Gdy znajdziesz się w niedoli i spotka cię to wszystko u kresu dni, nawrócisz się do Pana, swego Boga, i będziesz słuchał jego głosu, (31) gdyż Pan, twój Bóg, jest Bogiem miłosiernym, nie opuści cię ani cię nie zniszczy i nie zapomni o przymierzu z ojcami twoimi, które im zaprzysiągł” (5 Moj. 4:30,31 BW*).

W powyższym wersecie przepowiedziano, że nastąpi to ‘u kresu dni’, co przywodzi na myśl dni ostateczne w których żyjemy. Bóg mówi, że ze względu na przymierze jakie zawarł z patriarchami Izraela nie opuści, ani nie zniszczy swojego ludu.

„(4) Gdyż synowie Izraela będą przez dłuższy czas bez króla i bez księcia, bez ofiary i bez posągu, bez efodu i bez terafów. (5) Potem synowie Izraela się nawrócą i znów będą szukać Pana, swojego Boga, i Dawida, swojego króla, i w dniach ostatecznych z bojaźnią zwrócą się do Pana i jego dobroci” (Oz. 3:4, 5 BW*).

Zapowiedź: ‘przez dłuższy czas’ podkreśla, że nie będzie to trwało bez końca. Nadejdzie czas, że Izrael będzie miał swojego króla, a co najważniejsze nawróci się. Ma to nastąpić w dniach ostatecznych

Ciekawe światło na ten temat rzuca kolejny werset:

„Chodźcie, zawróćmy do Pana! On nas rozszarpał, On nas też uleczy, zranił i opatrzy nasze rany! Po dwóch dniach wskrzesi nas do życia, trzeciego dnia podniesie nas i będziemy żyli przed Jego obliczem. Starajmy się więc poznać, usilnie poznać Pana; że go znajdziemy, pewne jest jak zorza poranna, i przyjdzie do nas jak deszcz, jak późny deszcz, który zrasza ziemię!” (Oz. 6:1-3, BW*).

Gdyby przyłożyć do tego wersetu Boską perspektywę czasu, czyli potraktować tysiąc lat jak ‘jeden dzień’ (Ps. 90:4, 2 Piotra 3:8), to wyłania się ciekawy wniosek. Po dwóch tysiącach lat od swojego niebytu jako państwo, Izrael miał być ‘wskrzeszony do życia’. W trzecim tysiącleciu będą gotowi, aby ‘żyć przed Jego obliczem’. Obliczanie konkretnych dat ‘śmierci Izraela’ i jego ‘wskrzeszenia’ nie będą w tym miejscu przedmiotem szczegółowych rozważań, ale z pewnością przenoszą nas w XX wiek. Zainteresowanych szczegółami dotyczącymi proroczych przepowiedni odrodzenia się w 1948 roku Izraela odsyłam na stronę:

http://www.grazingsheep.com/artp/duch/old/izra1948.htm

Okazuje się, że czas, kiedy Izrael znalazł się poza łaską Bożą, stał się dobrodziejstwem dla pogan, o czym mówi Apostoł Paweł:

„A żebyście nie mieli zbyt wysokiego o sobie mniemania, chcę wam, bracia, odsłonić tę tajemnicę: zatwardziałość przyszła na część Izraela aż do czasu, gdy poganie w pełni wejdą, i w ten sposób będzie zbawiony cały Izrael, jak napisano: Przyjdzie z Syjonu wybawiciel i odwróci bezbożność od Jakuba. A to będzie przymierze moje z nimi, gdy zgładzę grzechy ich. Co do ewangelii, są oni nieprzyjaciółmi Bożymi dla waszego dobra, lecz co do wybrania, są umiłowanymi ze względu na praojców” (Rzym. 11: 25-28 BW*). 

Jest to czas prawdziwej łaski dla pogan, czyli ludzi z narodów, ponieważ mają oni szansę dostąpić miłosierdzia Bożego poznając Zbawiciela Izraela (Mat. 1:22, Izaj. 59:20), zanim i współczesnym Żydom zostanie odsłonięta Ewangelia. 

„Bo jak i wy byliście niegdyś nieposłuszni Bogu, a teraz dostąpiliście miłosierdzia z powodu ich nieposłuszeństwa, tak i oni teraz, gdy wy dostępujecie miłosierdzia, stali się nieposłuszni, ażeby i oni teraz miłosierdzia dostąpili” (Rzym. 11:30-31, BW).

Jako chrześcijanie, którym zostało dane poznać Mesjasza i stać się uczestnikami obietnic, przez długie wieki zastrzeżonych wyłącznie dla Żydów, nie możemy wzbijać się w pychę. Apostoł Paweł tak opisuje wcześniejszą pozycję pogan:

„(12) byliście w tym czasie bez Chrystusa, dalecy od społeczności izraelskiej i obcy przymierzom, zawierającym obietnicę, nie mający nadziei i bez Boga na świecie. (13) Ale teraz wy, którzy niegdyś byliście dalecy, staliście się w Chrystusie Jezusie bliscy przez krew Chrystusową” (Ef. 2:12-13, BW).

Naród żydowski przez długie wieki był (i ciągle jest) objęty świętym przymierzem, podczas gdy poganie przez tysiące lat byli odseparowani od tego cudownego dziedzictwa. 

Okazuje się zatem, że upadek Izraela stał się korzyścią dla pogan, gdyż przez to i oni stali się uczestnikami zbawienia. 

Apostoł Paweł pięknie to ujął (cytat poniżej) podkreślając, że jeszcze więcej błogosławieństw przyniesie nam ‘ich pełnia’, czyli czas, kiedy nawrócą się do Boga i odnowią z Nim swoje przymierze. Temu zagadnieniu będzie poświęcony jeden z rozdziałów. 

„Mówię tedy: Czy się potknęli, aby upaść? Bynajmniej. Wszak wskutek ich upadku zbawienie doszło do pogan, aby w nich wzbudzić zawiść. Bo jeśli ich upadek stał się bogactwem dla świata, a ich porażka bogactwem pogan, to o ileż bardziej ich pełnia?” (Rzym. 11:11,12, BW).

„(32) Albowiem Bóg poddał wszystkich w niewolę nieposłuszeństwa, aby się nad wszystkimi zmiłować. (33) O głębokości bogactwa i mądrości, i poznania Boga! Jakże niezbadane są wyroki Jego i nie wyśledzone drogi Jego! (34) Bo któż poznał myśl Pana? Albo któż był doradcą Jego?” (Rzym. 11:32-34, BW).

-------------------

* wytłuszczenia w tekstach biblijnych - autor opracowania

Copyright 2008-2021 - kopiowanie i publikowanie w celach komercyjnych bez wiedzy i zgody autora zabronione. Zapytania o zgodę na wykorzystanie materiału proszę kierować do działu: mesjasz.info@pm.me