Prawo Zakonu (nie należy mylić z PRZYNALEŻNOŚCIĄ do Zakonu) nie zostało unieważnione i nigdy unieważnione nie zostanie, bo KAŻDE wykroczenie przeciwko TEMU PRAWU jest WYKROCZENIEM, albo PRZECIWKO BOGU, albo PRZECIWKO BLIŹNIEMU, a TO ZAWSZE wiedzie NA ZATRACENIE!
Każdy ma prawo wyboru i MOŻE wybrać Przymierze, które chce, ale (Galacjan 5: 3): „A oświadczam KAŻDEMU człowiekowi, który daje się obrzezać, że POWINIEN cały Zakon wypełnić.”
Nowe Przymierze nie unieważnia Przymierza Starego, a jedynie je ZASTĘPUJE temu, kto zdaje sobie sprawę z tego, że „całego Zakonu” nie wypełni, w sposób doskonały, NIGDY i CHCE skorzystać z łaski Jedynego Boga i ofiary Jezusa Chrystusa, aby zwiększyć swoje szanse na uzyskanie prawa do życia wiecznego.
KAŻDY SAM dokonuje wyboru JEDNEGO z dwu Przymierzy, jakie Bóg zawarł z człowiekiem.
Jak mówi Paweł: „Zakon jest dobry”, ale nie dla tych, którzy: „Chcą być nauczycielami Zakonu, a nie rozumieją NALEŻYCIE ani tego, co mówią, ani tego, co twierdzą.”(1 Tym. 1, 7). Co dobrego może wyniknąć z „uporczywego trwania przy PRZYNALEŻNOŚCI do Zakonu” w taki sposób?
Reply
Who's online
There are currently 0 users and 151 guests online.
Zakon a Prawo Zakonu
Prawo Zakonu (nie należy mylić z PRZYNALEŻNOŚCIĄ do Zakonu) nie zostało unieważnione i nigdy unieważnione nie zostanie, bo KAŻDE wykroczenie przeciwko TEMU PRAWU jest WYKROCZENIEM, albo PRZECIWKO BOGU, albo PRZECIWKO BLIŹNIEMU, a TO ZAWSZE wiedzie NA ZATRACENIE!
Każdy ma prawo wyboru i MOŻE wybrać Przymierze, które chce, ale (Galacjan 5: 3): „A oświadczam KAŻDEMU człowiekowi, który daje się obrzezać, że POWINIEN cały Zakon wypełnić.”
Nowe Przymierze nie unieważnia Przymierza Starego, a jedynie je ZASTĘPUJE temu, kto zdaje sobie sprawę z tego, że „całego Zakonu” nie wypełni, w sposób doskonały, NIGDY i CHCE skorzystać z łaski Jedynego Boga i ofiary Jezusa Chrystusa, aby zwiększyć swoje szanse na uzyskanie prawa do życia wiecznego.
KAŻDY SAM dokonuje wyboru JEDNEGO z dwu Przymierzy, jakie Bóg zawarł z człowiekiem.
Jak mówi Paweł: „Zakon jest dobry”, ale nie dla tych, którzy: „Chcą być nauczycielami Zakonu, a nie rozumieją NALEŻYCIE ani tego, co mówią, ani tego, co twierdzą.”(1 Tym. 1, 7). Co dobrego może wyniknąć z „uporczywego trwania przy PRZYNALEŻNOŚCI do Zakonu” w taki sposób?